– Parlament Europejski na ostatnim posiedzeniu w Brukseli dyskutował nad wieloletnimi ramami prac Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej na lata 2018–2022.
To bardzo ważne, albowiem statutowym celem Agencji jest dostarczanie instytucjom Unii oraz państwom członkowskim pomocy i wiedzy specjalistycznej w zakresie praw podstawowych przy wdrażaniu przez nie prawa unijnego, w celu zapewnienia pełnego poszanowania praw podstawowych.

Dziedziny tematyczne działalności Agencji są określane w wieloletnich ramach prac obowiązujących przez okres pięcioletni. W projekcie omawianej decyzji Rada zaproponowała, by w latach 2018–2022 Agencja Praw Podstawowych skupiała się przede wszystkim na sytuacji ofiar przestępstw i dostępie do wymiaru sprawiedliwości; kwestiach równości i niedyskryminacji, zagadnieniach społeczeństwa informacyjnego, a w szczególności na poszanowaniu życia prywatnego i ochronie danych osobowych; współpracy sądowej, z wyjątkiem spraw karnych; migracji i integracji uchodźców, a ponadto – prawach dziecka i integracji społecznej Romów.

Podzieliłem opinię posła sprawozdawcy, że Parlament powinien – w trakcie zamkniętych już, niestety, negocjacji – silniej akcentować potrzebę włączenia do nowych ram współpracy policyjnej i współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych. Stanowiłoby to bowiem nie tylko odzwierciedlenie istniejących potrzeb lokalnych, ale również umożliwiłoby Agencji dostarczenie – z własnej inicjatywy – kompleksowej analizy w dziedzinach, mających oczywiste znaczenie dla praw podstawowych.

Uważam ponadto, że Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej, powinna w nieodległej perspektywie przejąć od Komisji Weneckiej, będącej organem Rady Europy, zadanie dostarczania Komisji Europejskiej fachowej ekspertyzy w zakresie poszanowania praworządności w państwach członkowskich, a także analizy sytuacji ich obywateli (będących obywatelami Unii Europejskiej), których prawa podstawowe są również naruszane w efekcie działań organów krajowych, sprzecznych z zasadami państwa prawnego.

Janusz Zemke

Bruksela,
1 czerwca 2017 r.

***

– Szanowny Panie Pośle,
to, że byłemu funkcjonariuszowi aparatu bezpieczeństwa PRL, pozytywnie zweryfikowanemu, a następnie pełniącemu nawet przez 27 lat służbę w organach bezpieczeństwa III RP, emerytura została przyznana przez totalitarny reżim i że był to wygórowany i nienależny przywilej finansowy o charakterze politycznym, to już wiemy.

Jak jednak zacytowany poniżej bełkot z uzasadnienia do projektu ustawy represyjnej odnieść do kwestii renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu służb mundurowych III RP, który wprawdzie kiedyś w aparacie bezpieczeństwa działał, ale krótko i co najgorsze, nie miał wtedy jeszcze ani żony ani dzieci.

"W zakresie obniżania wysokości policyjnych rent rodzinnych, z jednej strony może się wydawać, iż osoby je pobierające nie uczestniczyły bezpośrednio w działaniach aparatu bezpieczeństwa PRL Z drugiej strony natomiast korzystały z profitów, jakie dawała służba ich małżonków, czy rodziców na rzecz totalitarnego państwa (w szczególności materialnych wynikających z wyższych uposażeń)."
 

Z poważaniem (dane adresowe do wiadomości posła J. Zemke), 20 czerwca 2017 r.

***